यानंतर तुझे न शब्द सखे
जे द्वार तुझ्यास्तव सताड उघडे
करेन म्हणतो बंद सखे
उतरेल जरी पानावर शाई
तुझे न येइल नाव सखे
चालेल अक्षरांचा प्रवास, पण
तुझे न येइल गाव सखे
उठतील कल्पनांच्या लाटा
पण नसेल तुझा तरंग सखे
फिरतील कुंचले स्वप्नांचे
नसतील तुझे पण रंग सखे
डुंबेन विचारांच्या डोही
पण तुझे नसेल प्रतिबिंब सखे
झरतील सरीही कवितांच्या
नसतील तुझे पण थेंब सखे
मोगरा सुरांचा दरवळेल
पण नसेल तुझा सुगंध सखे
घुमतील बासरीचे स्वरही
पण नसेल तुझा निनाद सखे
ते स्वप्न भरजरी होते, पण
वास्तवास नव्हता वाव सखे
थांबवतो अता खुंटलेला हा
बुद्धिबळाचा डाव सखे
- अनामिक
(२५-३१/०८/२०१७)
कोई टिप्पणी नहीं:
एक टिप्पणी भेजें