चोट

गुमसुम पडी थी मुद्दतों से, शाख दिल की हिल गयी 

जो लाख टाली थी नजर, वो फिर नजर से मिल गयी 

सौ कोशिशों, सौ मरहमों से जख्म था भरने लगा 

इक जिक्र क्या उनका हुआ, वो चोट फिर से छिल गयी 

जकडे रखी थी नैन में इक ख्वाब की तितली हसीं 

भवरा भरम का क्या दिखा, पर फडफडाकर खुल गयी 

बेताब थे सब लोग सुनने, जब तलक लब थे सिले 

दुखडा जरा क्या गा दिया, उठकर भरी महफिल गयी 

वो इक सुहाना हादसा.. घटकर सदी भी हो चुकी 

पर आज भी उस सांझ की वो याद फिर से छल गयी 

- अनामिक 

(०६-३१/१०/२०१७)

काळोखाच्या किती छटा

रात्र नेसुनी जशी उजळते शुभ्र चंद्रकोर अंबरी 

तसा शोभतो काळोखाचा रंग भरजरी तुझ्यावरी 

केसांमधल्या काळ्या लाटा 

डोळ्यांचे काळोखे डोह 

पापण्यांतली काळी नक्षी 

कसा आवरू त्यांचा मोह 

त्यात तुझा मखमाली काळाशार राजबिंडा पेहराव 

वाढवतो नजरेची तृष्णा, मुग्ध मनाचा घेतो ठाव 

त्यावर इवल्या चमचम टिकल्या, 

नक्षत्रांचा जणू बहर 

किती पाहिले वेष तुझे, 

ना एकालाही याची सर 

पंखांशिवाय, छडीविनाही भासतेस तू यात परी 

काळोखाच्या किती छटा त्या खुलून दिसती तुझ्यावरी 

- अनामिक 

(२४-२९/१०/२०१७)