पण नजर तुला भिडताच तुझ्या रंगातच होतो गुंग सखे
तू समोर असता, सांग सखे, मी भान स्वतःचे कसे जपू ?
आरस्पानी अस्तित्व तुझे मी कवितेमधुनी कसे टिपू ? ॥ धृ ॥
ही वीज तुझ्या डोळ्यांमधली
ही जुई तुझ्या ओठांवरली
ही सांजेची लाली गाली
हा सूर्याचा ठिपका भाळी
हा मोरपिसासम स्पर्श फुलवतो मनी सहस्त्र तरंग सखे
मी भान स्वतःचे कसे जपू, तू समोर असता ? सांग सखे ॥ १ ॥
हा वादळवारा केसांचा
हा धुंद मोगरा श्वासांचा
हा देह चिमुकला चिमणीचा
पण डौल जणू फुलराणीचा
मी काय लिहू, अन् काय नको ? उपमांची मोठी रांग सखे
मी भान स्वतःचे कसे जपू, तू समोर असता ? सांग सखे ॥ २ ॥
हे गूढ इशारे नजरांचे
हे गहन भाव चेहऱ्यावरले
हे गुपित मंद स्मितहास्याचे
हे लक्ष शब्द मौनामधले
मी खोल उतरतो तुझ्या अंतरी, तरी न लागे थांग सखे
मी भान स्वतःचे कसे जपू, तू समोर असता ? सांग सखे ॥ ३ ॥
- अनामिक
(१५-२७/०८/२०१७)
कोई टिप्पणी नहीं:
एक टिप्पणी भेजें