सूर्य होता सांजवेडा, सांज होती चंद्रवेडी
ओढ कोणाला कुणाची, आणि तिटकारा कुणाचा
अंतरिक्षाला स्वतःलाही न सुटली गूढ कोडी ॥ धृ ॥
वेध धूसर धूमकेतूचे खुळ्या पृथ्वीस होते
कैक शतकांची प्रतीक्षा, मीलनाचे स्वप्न खोटे
एकदा फिरकून तो काढून गेला फक्त खोडी ॥ १ ॥
मोह धरणीला उन्हाचा, चांदण्याचीही तृषा
कैफ थंडीचा गुलाबी, पावसाचीही नशा
भोग इतके चाखले की, राहिली न कशात गोडी ॥ २ ॥
आजन्म सूर्याभोवती पिंगा ग्रहांनी घातला
पण सूर्य अंधारात अज्ञातास धुंडत राहिला
जिथल्या तिथे सगळेच, पण जमली कुणाचीही न जोडी ॥ ३ ॥
- अनामिक
(१६-३०/०९/२०१७)
कोई टिप्पणी नहीं:
एक टिप्पणी भेजें