सांग ना रे मना..

नुकताच 'झेंडा' बघत होतो. कित्ती मजा येत होती सांगू ! राजकारणातली पडद्यामागची 'कथा' जाणताना.. नेतेमंडळींच्या बुद्‍धीबळपटूंना लाजवणाऱ्या खेळी पाहताना.. गुंगून गेलेलो एकदम.. पण मध्येच त्यातलं ते गाणं सुरू झालं आणि कुठल्यातरी निराळ्याच विश्वात जाऊन हरवलो मी.. ’झेंडा’ खाली उतरवून सरळ लिहायला बसलो..

"सांग ना रे मना.. सांग ना रे मना.." त्यातली ती गोंडस, निरागस मुलगी.. सच्च्या आणि निष्पाप मनाचा तो प्रियकर.. दूर टेकडीवर जगाच्या भानगडींपासून अनभिज्ञ दोघं फक्त एकमेकांच्या सोबतीत.. आपलेपणाच्या भावनेने त्याच्या खांद्यावर टेकलेलं तिचं डोकं.. तिच्या केसांतून आणि गालावर हळूवार फिरणारा त्याचा हात.. तिने त्याच्यासाठी आणलेलं ते ’वॅलेंटाईन डे स्पेशल’ ग्रीटिंग.. अगदी साधंच.. पण डायमंड रिंगलाही लाजवेल इतकं समृदध.. ते हाती घेऊ कौतुकाने बघताना जग जिंकल्याइतका त्याच्या चेहऱ्यावर ओसंडणारा आनंद..

बाईकवर त्याच्यामागे बसलेल्या तिची त्याला अलगद मारलेली मिठी.. वासनेचा किंचितही स्पर्ष नसलेली... त्याच्या सहवासाने तृप्त झालेल्या तिच्या ओठांवरून बरसणारं तिचं मधुर हास्य.. सगळ्या जगाला विसरून मरीन ड्राईवच्या किनाऱ्यावर संथ चालणारे ते दोन जीव.. दुकानात एकमेकांना चिडवत, थट्‍टा करत, पण शेवटी एकमेकांच्या पसंतीनेच केलेली कपड्यांची खरेदी..

कुठल्यातरी रोमॅंटिक रिसॉर्टमध्ये वेस्टर्न डान्सच्या तालावर थिरकणारी त्यांची पावलं.. त्याने हलकेच ओढून घेतलेला तिचा नाजुक हात.. त्याचं बोट धरून त्याच्या भोवताली तिने घेतलेल्या गिरक्यांमधली ती धुंदी.. त्याच्या खांद्यांवर लपेटून घेतलेले तिचे कोमल बाहूपाश...

रस्त्यातल्या खुर्चीत बसलेल्या बाईच्या डोक्यातून हळूचकन काढून तिने त्याला सादर केलेलं ते गुलाबाचं फूल.. आणि त्याने आपल्या शर्टामागून काढून तिला दिलेला गुलाबाचा अख्खा गुच्छ.. त्या गुलाबाने.. नव्हे, त्या वातावरणाने भारून गेलेल्या त्या दोघांचं ते मधाळ आलिंगन...

मोगऱ्यासारखा दरवळणारा, गुलमोहोरासारखा बहरणारा आणि पारिजातकासारखा बरसणारा हा प्रेमाचा सोहळा कुणाच्याही अंगावर रोमांच उठवल्याशिवाय राहणार नाही.. मग मला तो एका निराळ्याच दुनियेत घेऊन गेला, तर नवल काय !

त्या गाण्यात रंगवलेले प्रेमाचे ते सगळे इंद्रधनुषी क्षण कधीतरी स्वतःला जगायचे आहेत मला.. कुणाच्यातरी विश्वात स्वतःला झोकून द्यायचं आहे मला.. माझ्याही नजरेत कुणालातरी हरवलेलं पहायचं आहे मला.. कुणाच्यातरी सुखदुःखांना हक्काचा आधार देणारा खांदा व्हायचं आहे मला.. कुणालातरी सतत हवाहवासा वाटणारा सहवास व्हायचं आहे मला... माझ्या भेटीने कुणाच्यातरी ओठांवर फुललेलं हसू आणि डोळ्यात तरळलेला थेंब व्हायचा आहे मला.. माझ्या दुराव्याने कुणाच्यातरी मनात दाटणारी हुरहुर जाणवायची आहे मला..

कुणाच्यातरी सोबतीत, समुद्रकिनारी, लाटांच्या साक्षीने मावळत्या सूर्याला दिलेला निरोप.. मस्करी-मस्करीत एकमेकांवर शिंपडलेलं समुद्राचं पाणी.. पुसलं जाण्याची किंचितही तमा न बाळगता रुपेरी वाळूत एकमेकांचं कोरलेलं नाव.. उद्याच्या आयुष्याचं स्वप्न उरी बाळगून चार हातांनी, पण एकजिवाने बांधलेला शंखशिंपल्यांचा बंगला... दोघांच्या ओठांतून एकत्र निघालेले प्रेमाचे फक्त चार हळवे शब्द...

हे सगळं सगळं अनुभवायचं आहे मला.. हे सगळं जगायचं आहे मला... कधीतरी असं प्रेम करायचं आहे मला.. नव्हे.. कधीतरी असं खरंखुरं प्रेम मिळवायचं आहे मला...

- अनामिक
(२६-०२-२०१०)